فواید شراب ، شراب تنها نوشیدنی نیست بلکه داروی شفا بخش است

شراب سفید و رقیق برای کسانی که مزاج گرم دارند خوب است و سر درد نمی آورد و ممکن است که بمناسبت رطوبت بخشی ، سردرد ناشی از التهاب معده را از بین ببرد و یا سبک تر گرداند . شراب صاف شده همراه انگبین و نان نیز - بویژه اگر قبل از نوشیدن به مدت دو ساعت با هم آمیخته گردند همان کار را انجام دهند .

برای کسی که فربهی و نیرومدی آرزو می کند ، شراب شیرین و غلیظ توصیه می شود . لیکن باید از بند آمدن ها بر حذر باشد . برای کسی که سرد مزاج و بلغمی است شراب سرخ و کهنه بی فایده نیست و علت آنرا سابقا بیان کردیم . قبل از هضم شدن و سرازیر شدن لقمه نباید مایعی به میان آید . اگر غذا بد کیموس باشد نباید موقع خوردن آن و حتی بعد از هضم آن نوشابه ای خورد زیرا مواد آبکی ، میموس بد را تا نقاط  دور دست بدن می برد . 

نوشیدن شراب بر روی میوه بویژه بر روی خربزه خوب نیست . نوشیدن شراب باید با پیمانه های کوچک شروع شود و این روش بهتر از نوشیدن با پیمانه های بزرگتر است . کسی که به شراب عادت داشته باشد چنانچه در هنگام غذا خوردن سه پیمانه سر کشد زیانی نمی بیند . اگر به شراب خو نگرفته است و دارای تن سالم است ، چنانچه بعد از رگ زدن مقداری از آن بنوشد بی فایده نیست . کسانی که بیماری زهره دارند و کسانی که تر مزاجند از شراب بهره می بینند . زیرا شراب زهره را می راند و رطوبت را پخته می گرداند .

هر قدر عطر شراب بیشتر بوی آن در افزایش و مزه آن لذیذ تر باشد ، نوع آن بهتر است . شراب بهترین غذا رسان به تمام بخش های بدن است . شراب بلغم را می گدازد ، صفرا را از ادرار و مشابه آن بیرون می راند ، سودا را می لغزاند و آسان بیرون می کند و بازگشت آن مانع می شود ، هر بند آمده ای را بدون اینکه گرمی بیگانه را زیاد بکار برد آب می سازد و می گدازد . انواع شراب را در جای خود توصیف خواهیم کرد . کسی که مغزش نیرومند است و با شراب به آسانی مست نمی شود و مغز وی بخارهای بالا رو و ناپسندیده را پذیرا نیست و از شراب بجز گرمای مناسب مزاج را نمی پذیرد ، از تاثیر شراب چنان صفای ذهنی بر او دست می دهد که ذهن های دیگر ره آن نمی رسد . در اشخاصی که حالت مغز بر عکس آن است ، کنش های شراب نیز بر عکس می باشد .
کسی که سینه اش بی توان است و در فصل زمستان نفس تنگی بر او عارض می شود نباید زیاد شراب بخورد و اگر بخورد معده اش نباید پر از طعام باشد و باید در غذایش ماده جریان اندازنده ای باشد تا اگر معده از شراب و طعام انباشته شد براند و بهتر است که جهت آسودگی آب انگبین بنوشد و آنرا باز بیرون دهد و بعد دهان را با سرکه و انگبین و رخساره را با آب سرد بشوید .


بدان که : شراب کهنه را باید در رده داروها قرار داد نه رده غذاها ، شراب نورسیده برای کبد خوب نیست و کبد را بر اثر باد کردن و اسهال دادن به شورش می اندازد . بهترین شراب ها آن است که نه کهنه و نه بسیار تازه است بلکه میانه قرار دارد ، صاف است و سفیدی اش به سرخی می زند ، خوش بوست و طعم آن بین ترش و شیرین یعنی میخوش است .
بهترین شراب که شراب شسته نام دارد آن است که سه پیمانه پونه کوهی و یک پیمانه آب را هم بحدی بجوشانند که حجم آن به دو سوم اولیه برسد .
کسی که از خوردن شراب احساس سوزش می کند باید بعد از نوشیدن آن انار و آب بمکد و فردای آنروز در ناشتا شربت افسنطین بنوشد و کمی غذا بخورد و استحمام کند .


بدان : شراب آمیخته با آب ، معده را سست و تر می گرداند و زودتر مستی می آورد ، زیرا آبی که در آن است آنرا زودتر بمقصد می رساند ، شراب آمیخته با آب ، پوست را صیقل میدهد و نیروهای روانی را تشدید می کند .
کسی که خود را خردمند می داند نباید ناشتا ، قبل از اینکه اندامهای تر مزاجش آب کافی دریافت کنند شراب بخورد و نباید کمی بعد از حرکات دشوار و خسته کننده شراب میل نماید ، زیرا در این حالات مغز و پی آسیب می بینند و ترنجیدگی ، بهم خوردن عقل و و یا بیماری ها روی می آورند و یا مواد دفعی گرم پدید می آیند .
برخی معتقدند اگر انسان یک یا دو بار در ماه مست شود خوبست زیرا نیروهای روانی سبکبار میشود  و می آسایند و ادرار و عرق بیرون می روند ، مواد دفعی می گدازند  و بویژه مواد بیرون ریختنی معده آب می شود و دفع می گردند .
شراب خوردن خردسالان بدان می ماند که چوب نازک سوزان را در آتش بیندازند . پیران تا می توانند بنوشند . جوانان باید اندازه نگهدارند که اندازه نکوست . شراب مناسب برای جوانان ، شراب کهنه و آمیخته با آب انار یا آب سرد و این مانع می شود که آسیب ببینند و مزاجشان  بسوزد ...
                                           قانون در طب - تالیف شیخ الرئیس ابن سینا
                                           کتاب اول ابن القفطی - تاریخ الحکما - چاپ لایپزیک