کمیل ابن زیاد در سال ۳۶ هجری از طرف امام اول شيعيان ابتدا به فرمانداری شهرى به نام "هیت" در عراق و سپس به حکومت فارس در ایران منصوب شد. پس از واقعه حکمیت و خلع حضرت علی از خلافت؛ کمیل بر حکومت فارس ابقاء شد.
کمیل حاکم فارس؛ وقتى متوجه شد مردم پنهانی به زیارت آرامگاه کوروش بزرگ میروند، تصمیم گرفت آنرا خراب کند و این باعث شد مردم فیروز آباد فارس (شهر گور) که از شهرهای پر رونق آن زمان بود، علیه او قیام کنند و کمیل پس ازکشتن هزاران ایرانی شکست را پذیرفت و به شام گریخت.....
(سفینة البحار، دارالاسوه، ج7، ص538)
وقتی مردم فارس درباره امام علی ( بردگی و خراج دادن ) اختلاف کردند (ماجرای حکمیت) مردم فارس و کرمان از دادن خراج به کارگزاران خویش امتناع ورزیدند ، علی (ع) "زیاد ابن ابیه" را بسوی ولایات فارس روانه کرد .
مردم فارس در مورد "زیاد" می گفتند : رفتار این مرد عرب همانند خسرو انوشیروان بود که نرمش و مدارا می کرد و به جنگ نپرداخت و مردم به اطاعت او در آمدند.
(محمد بن جرير طبرى. تاريخالطبري، ترجمه ابو القاسم پاينده، تهران، اساطير، چ پنجم، 1375ش، ج6، ص 2674)
No comments:
Post a Comment