روزی در یک مدرسه چند ملیتی در حومه وین از دانش آموزی هندی تبار خواستم که به پای تخته بیاید و سوال درسی را جواب دهد. پس از اتمام به دانش آموز گفتم : آیا من اجازه دارم یک سوال شخصی از شما بپرسم؟
دانش آموز هندی گفت: بله.
گفتم : شما پیرو دین سیک هستید و برخی از حیوانات نظیر گاوها و یا موشها را مقدس و سمبل دینی میدانید. آیا تا به حال شده که به باورهایت شک کنی و با خودت بگویی شاید این باورها درست نباشد ؟
دانش آموز هندی تبار گفت : من در تمام طول عمرم همانند خانواده و خویشاوندان و اجدادم پیرو دین سیک بودم و این دین را موجب آرامش و رسیدن به کمال میدانم. به من همواره گفته اند که در دینم ثابت قدم باشم و به آن شک نکنم. دین من سبب نجات است. از نظر من این دیگران اند که باید به باورهایشان شک کنند. و از باطل دست بکشند.
خطاب به سایر دانش آموز ها گفتم : در بین شما از پیروان سایر ادیان هم حضور دارند. آیا به شما هم در خانواده گفته اند که دینتان مایه نجات است و دیگران در راه باطل اند ؟
دانش آموزان یهودی و کاتولیک و مسلمان هم این گفته ها را تایید کردند!
خاطرات ملانی کلاین روانشناس اتریشی
نویسنده مقاله معروف "رشد یک کودک"
No comments:
Post a Comment