لرها مخترع اولین سازها و موسیقی ها در جهان

لرها مخترع اولین ساز ها و موسیقی ها در جهان
قدیمی ترین سند موسیقی تاریخی ایران در تپه های باستانی چغامیش خوزستان  - عیلام باستان اجداد لرها در 5هزار سال پیش از میلاد . 

سرزمین لر میراث دار اولین های بشر یت شاید اولین جایی که موسیقی ایرانی شکوفا شده، شوش است . یعنی عیلام و از جمله قدیمیترین آثار به دست آمده در این زمینه ،اثر مُهری است استوانه ای متعلق به هزاره چهارم قبل از میلاد که به وسیله دو باستان شناس به نام های (دولگاز) و (هلن کانتور) در بین سال های ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۶ میلادی در جغامیش نزدیک دزفول کشف شده است و درحقیقت کهن ترین هم نوازی جهان را نشان می دهد. در این همنوازی که همگی بانوان هنرمند عیلامی به شمار می روند ،نفر اول خواننده ای است که به رسم معمول آوازه خوانان،دست راستش را زیر گوش گذاشته است. دلوگزا درباره ی این اثر باستانی ارزشمند باستانی چنین اظهار نظر کرده است: (یکی از این نمونه ها نخستین سندی است که بشر از موسیقی،به شکل هنری سازمان یافته دارد.این تصویر ، گروهی نوازنده را نشان میدهد که در واقع پیشرو و نیای ارکستر های امروزی را مجسم می کند.)
 

دیار لر

تاریخ موسیقی ایرانی

 تاریخ موسیقی ایرانی را بطور کلی می توان به سه بخش تقسیم کرد:دوران باستان،دوران اسلامی و دوره معاصر که هریک از این سه دوره تقسیم بندی های فرعی دارند.
برای ما که دوست داریم از منابع دست اول استفاده کنیم هیچ راهی وجود ندارد جز آنکه به منابع پر ارزشی چون شاهنامه حکیم فردوسی بزرگ استناد کنیم.فردوسی در شاهنامه شهریاران باستانی را سازندگان سازهایی می داند که تمام بخش نخست شاهنامه را به خود اختصاص داده اند.
برای نمونه ساخت طبل بزرگ ا به هوشنگ نسبت می دهد و جمشید را علاقه مند سرنا یا سورنا معرفی می کند.کشف و ساخت نای سفید را نیز به منوچهر و افراسیاب نسبت می دهد.
علاوه بر شواهد و مستنداتی که به صورت مکتوب در ادبیات ما نگهداری می شوند،نقش و نگاره هایی که بر سنگها حک شده اند به ما نشان می دهند که موسیقی در ایران باستان جایگاه ویژه ای داشته است.یکی از نمونه های معروف این نگاره ها همان مهر استوانه ای چغامیش دزفول و مربوط به چهار هزار سال قبل از میلاد است.
این مُهر را دو باستان شناس به نامهای پروفوسر دلوگاز و هلن،جی کانتور در سالهای 1340 تا 1345 در چغامیش خوزستان کشف کردند.اگرچه سکونت آریایی ها هشتصد سال قبل از میلاد در ایران کنونی انجام گرفته،اما قدمت و اصالت این هنر در جغرافیای کنونی ایران به چند هزار سال پیش می انجامد.
یکی دیگر از کهن ترین اسناد نگاره سنگی مرد تنبور نواز است که نزدیک به شش هزار سال سن دارد و در نینوا پایتخت باستانی آشور کشف شده است.جالب است که شکل ساز ،تعداد سیمها و همچنین فیزیک نوازندگی آن منطبق با دوتار است.
-
*سرگذشت موسیقی در ایران*
عزت الله الوندی