مذهب انسانیت - رابرت گرین اینگرسول

انسانيت بزرگترين مذهب است، و هيچ خدائی نميتواند انسان
ها را در يک دنيای ديگر به جهنم رهنمون گردد، در حاليکه
در اين دنيا يک بهشت کوچک درست کرده اند.
خدا نميتواند انسان را بدبخت و بينوا کند در حاليکه آن
شخص کس ديگری را شاد کرده است. خـــدا نميتوانـــــد
نفرت خود را نسبت به اشخا صی که قادر بوده اند فرد
ديگری را دوست بدارند ابراز دارد – آن يک کلمه (انسانيت)
همه چيز را در بر ميگيرد.
اگر قرار است که ظلم و بد رفتاری برچيده شود انسان ها بايد
برای تحقق بخشيدن اين امر مهم، کمر همت ببندند، اگر برده
ها بايستی آزاد باشند انسان بايستی آنها را آزاد کند. اگر
حقيقت تازه ای بايستی آشکار شود، مردمان بايستی آن
حقيقت را آشکار سازند. اگربرهنگان بايستی لباس بر تن
کنند؛ اگر گرسنگان بايستی غذا داده شوند؛ اگر داد بايد داده
شود؛ اگر کار بايد مزد داده شود؛ اگر موهوم پرستی و
خرافات بايستی از مغز ها رانده شوند؛ اگر بی دفاع ها
بايستی حمايت شوند و در نهايت اگر حقيقت آشکار و پيروز
شود همه اينها بايد کار انسان (مردمان) باشد. پيروزِی های
آينده بايستی توسط انسان ها و فقط انسان ها بدست آيند
انسان بايستی فرا بگيرد که بخود اعتماد و اتکاء داشته باشد.


من ترجيح ميدهم کـَس ديگری را مسئول اينکار نکنم.
ترجيح ميدهم بگويم: اگر برهنگان بايستی لباس بتن
کنند انسان بايستی به آنها لباس بدهد؛ اگر گرسنگان
بايستی سير شوند مردم بايستی به آنها غذا بدهند. من
ترجيح ميدهم به آمال و آرزو های انسان بيشتر
اعتماد و تکيه کنم، به ذکاوت و هوشياری انسان، به
قلب و مغز مردمان تا به چيز ديگر. شواهدی در
دست نيست که نشان دهد خــــدا در امور انسان ها
دخالت نموده است. دست های زمينيان بی ثمر به
سوی بهشت دراز شده. از ابر ها کمکی نخواهد
رسيد. کشتی شکستگان بيهوده رو به خدا زاری و
گريه ميکنند، زندانيان بيهوده و عبث آزادی و
روشنهائی را از خـــد ا طلب ميکنند – دنيا به چرخش
خود ادامه ميدهد، و بهشت گوش هايش کر است، لال
و خاموش، بی زبان است و نا بينا. سرما يخ توليد
ميکند، آتش ميسوزاند، تهمت و افترا زننده شکسته و
خرد ميشود و دعا ها در لبهای کيش و اعتقاد خشک
ميشوند.
مذهب مثل درخت خرما ميماند – در بالا رشد ميکند
تا قد بکشد. برگ های خزان زده و مرده هـــمه مثل
عقايد کليسا ئی هستند، در حاليکه همه تازه داده ها
بدعت گذار ميباشند.