دوبیتی های مهدی یعقوبی

همخوانهای سایشی و آواهای شعری در دوبیتی هایم

شرار شعله آتشفشانم
در آتش شد به شبگیر آشیانم
به دشت شب که با شولای خورشید
شقایق های وحشی می نشانم
مهدی یعقوبی

سکوت و سایه ی سرو و سپیدار
صدای سینه سرخ و سهره و سار
سحرگاهان به صحراهای سرسبز
سواری می رسد از سوی کهسار
مهدی یعقوبی

در زبان فارسی ۲۳ همخوان وجود دارد که از میان این ۲۳ همخوان، ۱۳ همخوان واکدار، ۹ همخوان بیواک، و یک همخوان، به دلیل تولید در چاکنا، نسبت به این ویژگی خنثی است (همخوان [ʕ] که با نویسه «همزه» و «ع» نشان داده می‌شود).
 واج آرایی، به تکرار یک یا چند واج صامت یا مصوت می گویند . اگر این صورتبندی کلیشه ای یعنی جوش دادن مکانیکی کلمات نباشد و با تبحر در مضمونی غنی صورت پذیرد بر تاثیر شعر می افزاید و نغمه های حروف و توازن صوتی مانند رشته موجهایی زلال و آهنگین ذهن خواننده را با خود به سمت و سوی سواحل سبز و عطرآگینش می برد.
در اشعار بزرگان شعر فارسی ما گاها با این واج آرایی البته در شکل بسیط در مصرع یا بیت مواجه می شویم . اما بصورت مدون صورت نپذیرفته است.
شعر معروف منوچهری که واج خ و ز در آن تکرار شده است از این نمونه است که نشان میدهد شاعر آگاهانه تکرار چند واج صامت یا مصوت را بکار برده است .
این بیت با تکرار واج خ و ز  بازتابی آهنگین و تصویری از خزان است.
خیزید و خز آرید که هنگام خزان است
باد خنک از جانب خوارزم وزان است