شعر های 5 و 6
در گسترای تاریکی
و فراخنای سکوت دره های مه آلود
پرنده ای که به خونش غلتیده بود
آخرین ترانه اش
گلبوته ای سفید شد
بر چکاد کوهساران برفپوش
و فراخنای سکوت دره های مه آلود
پرنده ای که به خونش غلتیده بود
آخرین ترانه اش
گلبوته ای سفید شد
بر چکاد کوهساران برفپوش
No comments:
Post a Comment