احمد کسروی - سرنوشت ایران در دست شماست

امروزما اگربه نگهداری کشورخود نکوشیم ، آیندگان به ما نفرین ها خواهند فرستاد ونام های ما را به بدی خواهند برد.
فرزندان ما دچار تیره روزی گردیده وما را مسئول آن دانسته واز بدگویی باز نخواهند ایستاد.
چگونه می توان به پیروی ازدیگران بی پروایی نمود؟!.
چگونه می توان چشم به راۀ حوادث دوخت وآسوده نشست؟!.
چنین اندیشه ای بسیارغلط است وما نباید بی پروایی کنیم. دیگران نمی کوشند، نکوشند. ما باید بکوشیم.
امروزیک راۀ بیشتری نیست، وآن اینکه غیرتمندان جدا گردند وازدورونزدیک، از پیروجوان، از زن و مرد، با هم مربوط گردند ویک راۀ پیشرفتی به اندیشه گرفته همگی آن را بپذیرند، وبرای کوشش درراۀ آن پیمان ببندند وبدینسان یک دستۀ بزرگی پدید آورده ومردانه به کوشش پردازند.
امروزباهمۀ این آلودگی ها مردان وزنان آزاده وغیرتمند کم نیستند.
کم نیستند ولی پراکنده و بی راه هستند. به این معنی که باهم مربوط نمی باشند و هریکی درتنهایی این گرفتاری ها را می بینند ومی سوزند وناله وفغان بلند می کنند.
ازآنسوی راهی برای کوشش درپیش ندارند وجزازگله وناله وبا اظهار افسوس و دریغ کاری نمی شناسند، نه دردها را نیک می دانند ونه چارۀ آنها را می شناسند.
تنها چاره آنست که اینان باهم مربوط گردند ویک توده باشند و همدستی نمایند واز آنسوی یک راهی برای کوشش روی آنان باز باشد.
یگانه راه اینست وما نیزبه این می کوشیم. اگرحزب می گوییم این را می گوییم. اگرجمعیت می نامیم این را می خواهیم.
ما برای این کار زمینه را آماده می کنیم. زیرا ازیکسو یک رشته حقایقی را برگزیده ایم ویکایک آنها را شرح می دهیم تا زمینه برای یکی گردیدن اندیشه ها بازشود.
ازیکسو می کوشیم تا همۀ غیرتمندان ازهرکجا که هستند به ما گرایند و با ما همدست گردند.

ریشه بدبختی ها 

 نشریۀ پرچم روزانه شمارۀ 47