دوستعلی خان معیرالممالک داماد ناصرالدین شاه در کتاب «یادداشت هایی از زندگی ناصرالدین شاه» در وصف حال و هوای اتاق خواب شاه مینویسد :
اتاق خواب شاه چندان بزرگ نبود و چهار اتاق اطراف آن بود که از هریک دری به خوابگاه باز میشد. یکی به رامشگران, دیگری به پاسداران, و سومی به خواجه های کشیک تعلق داشت. اتاق چهارم که استاد بهرامِ نقاش به سقف و دیوارهای آن مجالس عیش و سرور نقش نموده و الحق خوب از عهده برآمده بود جزو خوابگاه به شمار میرفت. چون شاه به خوابگاه میرفت به یکی از خواجه های کشیک میگفت که رفته و مثلا فلان زنش را به حضور بخواند و
خانم احضار شده به فراخور حال انعامی به خواجه میداد. معمولا به یکی اکتفا میشد ولی بعضی شبها پس از ساعتی زن دیگر و به ندرت سومی هم احضار میگردید ولی هیچ یک تا صبح نزد شاه نمی ماندند. صاری اصلان که پیرمردی محترم و طرف اعتماد شاه بود با ناظم السلطنه کشیک باشی که بر یکهزار غلامِ کشیک خانه ریاست داشت شمشیر بسته و تفنگ به دوش همه شب شخصا کشیک میدادند. نقیب الممالک قصه گوی شاه که دارای بیانی شیرین و در فن داستان سرایی بی مانند بود در یکی از اتاق ها می نشست و در را اندکی باز میگذاشت تا شاه صدایش را بشنود, آنگاه پیشانی را به عصای خود نهاده آغاز سخن میکرد. قبل از آن یکی از نوازندگان مخصوص (جوادخان قزوینی) که کمانچه بسیار کوچکی ترتیب داده و همیشه آن را زیر لباده داشت چند پرده نرم نواخته و ساکت میشد. از جمله نوازندگان یکی سرورالملک خداوند موسیقی بود که دستمالی نازک روی سنتور میگستراند و موقع نواختن به قدری صدای ملیحی می داد که بهتر از آن نمیشد.
No comments:
Post a Comment