دو گدا کنار کاخ سلطان محمود به گدائی مشغول بودند، یکی چاپلوس و

 

دو گدا کنار کاخ سلطان محمود به گدائی مشغول بودند، یکی چاپلوس و پیوسته مدح و ثنای سلطان میگفت و از درباریان صله و انعام میگرفت و دیگری همیشه ساکت بود.

روزی گدای چاپلوس از او پرسید:

تو چرا ساکتی و مثل من مدح سلطان نمیگوئی؟

گدا گفت:

کار را خوب است خدا درست کند، سلطان محمود خر کیست؟

خبر این گفتگو به سلطان رسید و گفت نشانش میدهم که سلطان محمود کیست. پس دستور داد مرغی را سر بریدند و پختند و در شکمش جواهر گرانبهایی گذاشتند و برای گدای چاپلوس فرستادند.

از قضا گدای چاپلوس سیر بود و مرغ را به گدای دیگر داد.

گدا هنگام خوردن جواهر را پیدا کرد و رفت. روز بعد بسلطان خبر دادند که گدای چاپلوس بر سر جای خود حاضر است و از گدای دیگر خبری نیست.

سلطان احضارش کرد و گفت من دیروز برای تو تحفه ایی درون طعام فرستادم که با فروش آن میتوانستی یک عمر با ناز و نعمت زندگی کنی؟

فقیر گفت من سیر بودم و مرغ را به رفیقم دادم.

سلطان محمود متحیر از عاقبت کار با خود گفت: الحق که کار را باید خدا درست کند، سلطان محمود خر کیست.