مرد و زن میتوانستند با بستن پیماننامهای میان خود، در دارایی با هم شریک شوند. اگر مردی دو زن داشت و با عقد پیماننامه در مالکیت اموال با آنان شریک بود، در این مورد هر یک از دو زن، دارایی خود را به اشتراک با شوهر اداره میکرد،
اما میزان دخالت زنان در ادارۀ اموال یکسان بود. مرد میتوانست هر گاه که خود بخواهد ین مالکیت مشترک را به هم بزند. ولی زنان چنین حقی نداشتند. کسی نمیتوانست وارثان قانونی را از حقشان در سهم بردن از میراث محروم کند، مگر در مواردی که میخواستند با آن، وام شخص درگذشته را بپردازند یا از زنِ فرزندان، پدر یا هر پیرمرد دیگر که در کفالت متوفی بود، نگهداری کنند. در این مورد، تقسیم بخشی از ماترک میان نانخورها قانونی بود. چون مردی وصیت میکرد، ملزم بود که یک سهم از دارایی خود را به هر یک از دختران مجردش و اگر زن ممتاز داشت، دو سهم را به او بدهد.»
کلمان اوار (۱۹۲۶-۱۸۵۴)، شرقشناس فرانسوی
No comments:
Post a Comment