در ارزیابی نحوه مسلمان شدن ایرانیان تقلب بسیار با تاریخ شده است

 

در ارزیابی نحوه مسلمان شدن ایرانیان تقلب بسیار با تاریخ شده است .

واتفاقا این تقلب بیش از آنکه از جانب بیگانگان صورت گرفته باشد از سویِ خود ایرانیان بوده. وقتی بزرگترین مورخ جهان "ابن خلدون" مینویسد که:

((پیش از حمله اعراب، ایرانیان سرزمین هایی پهناور در اختیار داشتند با جمعیت بسیار و با تمدنی بزرگ، ولی بعد از آنکه عرب با نیروی شمشیر بر آنان استیلا یافت چنان دست خوش تاراج و ویـرانی شدند که گویی هرگز وجود نداشته اند،زیرا گرایش طبیعی عرب این است که رزق خویش را سر نیزه خود بجوید اگر در این مسیر به قدرت و حاکمیت دست یابد دیگر حد ومرزی برای غارتگری خود نشناسد و بدین ترتیب است که تمدن اقوام مغلوب منقرض می شود و این درست همان امری بود که در ایران اتفاق افتاد))

"فرضیه‌پردازِ" ایرانی در سالهای پایانی قرن بیستم، ادعا میکند که:

((ایرانی اسلام را با آغوش باز پذیرفت و هیچ کس نمیتواند بگوید که ایرانی از همان اول در برابر اسلام قرار گرفت و نخواست آنرا بپذیرد))

(علی شریعتی:علی و حیات بارورش پس از مرگ)

و وقتی معتبر ترین مورخان خود جهان اسلام : طبری، ابن الاثیر، دینوری، یعقوبی، بلاذری، ابن فقیه، راوندی، مسعودی از سدهزار کشته ایرانی در جولاء نام میبرند. ومیگویند که دشت نبرد بهمین دلیل از جانب اعراب "جولاء" (پوشیده) نامیده شد که اجساد کشته شدگان سراسر آنرا پوشانیده بود. "فرضیه‌پردازِ" ایرانی مدعی میشود: ((حمله اعراب به ایران با هیچ مقاومت درخشانی در جولاء و نهاوند روبه رو نشد )) (اسلام شناسی)

و باز هم وقتی که همین تاریخ نگاران مسلمان از یکسدوسی شورش پیاپی در استان‌ها و شهرهایِ ایران (ری/همدان/اصفهان/کرمان/استخر/گرگان/قم/گیلان/طبرستان/دیلم/سیستان/فارس/خراسان/آذربایجان/خوارزم/فاریاب/نیشابور/بخارا/دارابگرد) و از سرکوبی‌های خونین این شورش ها و تجدید مکرر آنها خبر میدهد، باز همین "فرضیه‌پرداز"(در بازشناسی هویتِ ایرانی-اسلامی) اظهار اطمینان میکند که:

((ایرانی از همان اول احساس کرد که اسلام همان گمشده ای است که بدنبالش می‌گشته برای همین بود که ملیت خودش را ول کرد، مذهب خودش را و سنتهای خودش را ول کرد و به طرف اسلام رفت))

و همه‌یِ اینها به گواهِ مورخانِ عرب، درحالی بود که اسلام، پس از دو سده پایداری در ایران از آتش و خون گذشت تا توانست در جان و روانِ ایرانی، اندکی رسوخ یافته و چیره شود...

دکتر شجاع الدین شفا — تولدی دیگر