آخوند علی‌اکبر فال اسیری کسی است که سه بار آرامگاهِ لسان الغيب،حافظ شیرازی را صدمه کلی زد.
چندی بعد حکومت وقت قصد ساختن مقبرهٔ حافظ را داشت، آخوند علی اکبر بر روی منبر رفته فریاد زد: «اگر شاه بسازد و هزار مرتبه بسازد من خراب می‌کنم.»
بهانه اش این بود که زرتشتیان هزینه مرمت آرامگاه را داده اند!
این ملعون همان است که می‌‌گفت:
یه آشی برات بپزم
ناصرالدین شاه سالی یک بار (آن هم روز اربعین) آش نذری می‌پخت و خودش در مراسم پختن آش حضور می‌یافت تا ثواب ببرد. در حیاط قصر ملوکانه اغلب رجال مملکت جمع می شدند و برای تهیه آش شله قلمکار هر یک کاری انجام می دادند. بعضی سبزی پاک می کردند. بعضی نخود و لوبیا خیس می کردند. عده‌ای دیگ‌های بزرگ را روی اجاق می گذاشتند و خلاصه هر کس برای تملق و تقرب پیش ناصر الدین شاه مشغول کاری بود. خود اعلی حضرت هم بالای ایوان می‌نشست و قلیان می کشید و از آن بالا نظاره‌گر کارها بود. سر آشپزباشی ناصرالدین شاه مثل یک فرمانده نظامی امر و نهی می کرد.
چه شکوفه های زیبا که شکفته کوه و صحرا
بنگر بهار آمد به حریم خانه ما
به ستیغ کوهساران گل سرخ میدرخشد
زده چشمه سر به شادی به میان سنگ خارا
به سپیده نرم نرمک گل از آسمان ببارد
تواضع چیزی جز فروتنیِ ریاکارانه نیست و معنی آن این است که شخص در جهانی پر از حسودان و رشک آوران، در برابر کسانی که فاقد استعداد و لیاقت هستند، از شایستگی ها و برتری های خود عذر بخواهد.
شوپنهاور
از کتاب تاریخ فلسفه ویل دورانت
ترامپ:من فکر می کنم کسانی که به اسلام اعتقاد دارند از ما متنفرند
ترامپ: من فکر می‌کنم اسلام از ما متنفر است؛ یک تنفر خیلی شدید آنجا وجود دارد و ما باید خیلی مراقب باشیم و ما نمی‌توانیم به آنها اجازه بدهیم که به این کشور بیایند که از آمریکا متنفر اند و از غیرمسلمانان متنفر اند.
مجری:آیا این یک جنگ بین غرب و اسلام رادیکال است یا خود اسلام؟
ترامپ: اسلام رادیکال؛ اما خیلی سخته که این دوتا رو ازهم تفکیک کنیم.
چون دین قادر نیست نیازمندی های مادی توده مردم را برآورده سازد٬ به همین جهت٬ نیازمندی های آنان را بسیار رنگین تر و فریبکارانه تر از آنچه برای طبقات ممتاز و استثمارگران در این جهان آماده است در جهانی پنداری و پس از مرگ وعده می دهد. هر چه ملتی فرومایه تر و فقیرتر باشد و هر چه فشار دولت و ستم گستران و استثمارگران شدیدتر باشد به همان گونه لذایذ آن جهانش رنگین تر و گسترده تر است.
آینده یک پندار زیگموند فروید
عزیزان عیدتان پیروز بادا
همه هر روزتان نوروز بادا
دمادم لحظه هاتان شادی و شور
به دشت آرزوهاتان گل نور
ای واعظان، و ای عالمان، و ای شارلاتانان ! چرا بيچاره عوام را از نعمات پروردگار عالم محروم مي سازيد؟ چرا عيش او را تلخ مي کنيد؟ چرا از ترس جهنم او را نمي گذاريد که با ساير ملل، ملاقات کرده، علوم و صنايع ياد بگيرد؟ دنيا محل اقتباس است، شما به واسطه اين پُرپوچات نمي گذاريد که بيچاره عوام از نعمات الهي برخوردار شود: نغمه پردازي مکن، حرامست! به نغمات گوش مده، حرامست! نغمات ياد مگير، حرامست! تياتر يعني تماشا خانه مساز، حرامست! به تياتر مرو، حرامست! رقص مکن، مکروه ست!
به رقص تماشا مکن، مکروه است! ساز مزن، حرام است! به ساز سماع مکن، حرام است! شطرنج مباز، حرام است! نرد مباز، حرام است! (تصوير مکش، حرام است! تصوير مجسم در خانه نگاه مدار، حرام است!) اگر چه اين چيزها، در نظر ظاهراً عملِ سبک مي نمايد، اما خبر نداريد که اگر در حد اعتدال باشد، به ذهن جلا مي دهد و جوهر عقل را زياد مي کند، چون که طبيعت انسان مجبول [سرشته شده] است با حزن و فرح و هر جنبه را قوايي هست که اگر آن قواها کار نکنند، کُند مي شوند. چنانکه دست را اگر يک سال حرکت ندهي، خشک مي شود....
میرزا فتحعلی آخوند زاده - مکتوبات
هرچه به جلال التماس کردم که سیگار را ترک بکند، زیر بار نرفت و با مهارت خود مرا سیگاری کرد.یک پاکت سیگار همای اتو کشیده در یک جاسیگاری زیبا و یک فندک قرمز برایم هدیه آورد و گفت پس از تدریس و یا ترجمه ، یک عدد بکش ،خستگی ات رفع می شود. من ابله هم رطب را خوردم و از آن به بعد منع رطب خوردن نتوانستم. جلال نوشابه خوردن( مشروب الکلی) را هم ادامه داد و کوشید مرا هم ،هم پیاله ی خود بکند که این بار زیر بار نرفتم.
وقتی به اسالم می رفتیم یعنی می رفتیم که دو ماه و اندی بعد جسدش،جسد بی جانش را به تهران بیاوریم ،در قزوین توقف کرد و چندین کارتن قزونیکا خرید. در نوشابه هایش(مشروبات الکلی) آب جوشیده می ریختم ،اما آدم تا سرشار نشود دست از بطری که برنمی دارد،
آن هم کسی که از ساعت یازده صبح تا اواخر شب قزونیکای ملک ری می نوشد و سیگار کارگری اشنو می کشد.
بیشتر هم پالگی های جلال،از مرادش مرحوم خلیل ملکی گرفته تا مریدش دکتر غلامحسین ساعدی قربانی نوشابه(مشروبات الکلی) شدند. ملکی و ساعدی ازسیروز کبدی از دنیای خراب ما مهاجرت کردند و جلال از آمبولی
کتاب غروب جلال
ای وطن ایران من حالت که بهتر میشود
وحشت ایام تار و تیره ات سر میشود
صبح می آید که با بانگ خروسان از افق
از گل خورشید رویایت معطر میشود
