آخوند علی‌اکبر فال اسیری کسی است که سه بار آرامگاهِ لسان الغيب،حافظ شیرازی را صدمه کلی زد.
چندی بعد حکومت وقت قصد ساختن مقبرهٔ حافظ را داشت، آخوند علی اکبر بر روی منبر رفته فریاد زد: «اگر شاه بسازد و هزار مرتبه بسازد من خراب می‌کنم.»
بهانه اش این بود که زرتشتیان هزینه مرمت آرامگاه را داده اند!
این ملعون همان است که می‌‌گفت:
ای مردم، وقت جهاد عمومی است!! بکوشید تا جامهٔ زنان نپوشید!!!
منظور آن است که شیرازی ها، لباسِ فرنگی نپوشند ولی بعداً همگان خبردار شدند که پارچه فروشان شیرازی ریشِ این شیخ را خوب چرب کرده بودند!
متاسفانه در شیراز هم اکنون خیابانی بنام این آخوند است که دیوان حافظ را با انبر گرفته و در آتش می انداخت که به ذعم خودش! مبادا دستانش نجس شود.
زهی تاسف
در سال ۱۲۸۰ خورشیدی مقبرهٔ حافظ که پیشتر توسط مجتهد ساکن شیراز، یعنی آخوند علی اکبر فال اسیری تقریباً ویران شده بود توسط حاکم فارس شاهزاده ملک منصور میرزا ملقب به شعاع السلطنه بازسازی شد. به دستور او علی اکبر مزّین الدوله نقاش باشی چارچوبی آهنین بر فراز آرامگاه حافظ ساخت و کتیبه‌ای بر آن قرار داد. در سال ۱۳۱۵ خورشیدی این چارچوب آهنین جای خود را به بنای کنونی داد.
باید یادآوری کرد که پس از كريم خان زند در سال ۱۲۷۳ طهماسب ميرزا (مؤيدالدوله) حكمران فارس، آرامگاه حافظ را بار ديگر تعمير و مرمت كرد و در سال ۱۲۹۵ معتمدالدوله فرهاد ميرزا، فرمانروای فارس در گرداگرد مقبره حافظ، معجري چوبي ساخت. پس از آن (اردشير) زردشتي يزدي، بار ديگر بارگاه حافظ را مرمت كرد و بر فراز آرامگاهش معجری بنا كرد اما آخوند علي اكبر فال اسيري به دليل زردشتي بودن اردشير، بناي مرمت شده را ويران ساخت.
آخوند علی‌اکبر فال اسیری در سالِ ۱۳۱۴ خورشیدی ریقِ رحمت را سرکشید.
No comments:
Post a Comment