شخصی از آیت‌الله بروجردی پرسید: امام جعفر صادق از چه نظر در شیعه اهمیت دارد به جز امامت ایشان؟!ا
ایشان فرمودند: آن بزرگوار، بنيانگذار فقه شيعه و از عالم‌ترين امامان شيعه هستند ...ا
شخص پرسید: شکی نیست که ایشان عالم و امام بودند، امّا آيا كتابی كه نگارش ايشان باشد و ميزان "علم" وی را آشكار سازد موجود است؟
شخص پرسید: پس چرا كتابی ننوشته‌اند؟! زیرا از ارسطو كه بيش از دوهزار سال پيش می‌زيسته، كتاب "ارغنون"، و از افلاطون كتاب ١٢ جلدی "جمهوريت" به جا مانده كه ميزان علم آنها را آشكار می‌سازد، چطور در مورد ايشان اينگونه نيست ...؟!ا
آیت‌الله گفتند: خلفای ظالم هیچ وقت اجازه‌ی نگارش به ايشان نمی‌داده‌اند ...ا
شخص پرسید: پس با اين جو اختناق، چگونه شش‌هزار دانشجو داشته‌اند؟! و خلفای ظالم جلوی ارتباط ایشان با مردم را نمی‌گرفتند؟!ا
آیت‌الله گفتند: من هم نمی‌دانم...!! ولی از امام صادق احاديث بسياری به‌جا مانده است!ا
شخص پرسید: در كجا مانده؟
آیت‌الله جواب دادند: در كتاب بحارالانوار شیخ‌الاسلام علامه محمدباقر مجلسی رضوان‌الله تعالی و چند كتاب ديگر ...ا
شخص پرسید: علامه مجلسی در چه قرنی می‌زيسته؟!ا
آیت‌الله گفتند: حدودا ٤ قرن پيش ...ا
شخص پرسید: او از كجا به "علم" امام رسيده؟! در حالی‌که از ایشان هیچ نوشته‌ای به‌جای نمانده ...ا
چگونه گفته‌هایش را جمع‌آوری کرده؟! در حالی‌كه حدود ٩ قرن بين‌شان فاصله زمانی بوده و كتابی از امام هم در دسترس ایشان و دیگران نبوده ...ا
یا مثلا نهج‌البلاغه که گفته می‌شود گفتار حضرت امیرالمومنین علی (ع) است و نگارنده آن محمدبن حسین بن‌موسی معروف به سیدرضی است، در حالی‌که ایشان چهارصد سال بعد از حضرت علی (ع) می‌زیسته؟!ا
بدون هیچ منبع صحیح و مکتوبی از کجا فرمایشات ایشان را جمع‌آوری کرده‌اند ...؟!
آیت‌الله گفتند: نمی‌دانم ...!ا
No comments:
Post a Comment