در ستایش می - ابوعلی سینا

 

غذای روح بود باده رحیق الحق

که رنگ و بوش کند رنگ و بوی گل را دق

به رنگ زنگ زداید ز جان اندوهگین

هُمای گردد اگر جرعه‌ای بنوشد بق

به طعم، تلخ چو پند پدر, ولیک مفید

به پیش مُبطل باطل, به نزد دانا حق

می‌ از جهالت جُهال شد به شرع حرام

چو مَه که از سبب منکران دین شد شق

حلال گشته به فتوای عقل بر دانا

حرام گشته به احکام شرع بر احمق

شراب را چه گنه زان که ابلهی نوشد

زبان به هرزه گشاید، دهد ز دست ورق

حلال بر عقلا و حرام بر جهال

که می‌ محک بود و خیر و شر از او مشتق

غلام آن می‌ صافم کزو رخ خوبان

به یک دو جرعه برآرد هزار گونه عرق

چو بوعلی می‌ ناب ار خوری حکیمانه

به حق حق که وجودت به حق شود ملحق

دق : شکستن , کوبیدن

بق : پشه , ساس

شق : ترک , چاک , رخن