دنیل دانت - تنها ماییم که شک می تواند عذابمان دهد

 

تنها ماییم که شک می تواند عذابمان دهد

ما گونه ای هستیم که شک را کشف کرد. آیا غذای کافی برای زمستان ذخیره شده است؟ آیا اشتباه محاسبه کرده ام؟ آیا جفتم به من خیانت می کند؟ آیا بهتر بود بسوی جنوب می رفتیم؟ آیا داخل این غار شدن بی خطر است؟

برای ما روشن است که جانداران دیگر بارها از عدم اطمینان های خودشان درباره چنین مسایلی آشفته می شوند، اما چون واقعا نمی توانند این سوالها را از خودشان بپرسند؛ نمی توانند موقعیت های دشوارشان را برای خودشان بیان کنند یا گام هایی برای بهبود درکشان از حقیقت بردارند.

در جهانی از ظواهر گیر افتاده اند و بهترین استفاده ای که می توانند را از شیوه ای که چیزها به نظر می رسند می کنند و تقریبا هرگز از خود نمی پرسند آیا چیزها به راستی آنگونه اند که به نظر می رسند .

تنها ماییم که شک می تواند عذابمان دهد و تنها با آن خارش شناختی برای جستن یک درمان برانگیخته شده ایم: شیوه های حقیقت جویی بهتر .

ما که می خواسته ایم از موجودی غذایی مان، قلمروهامان، خانواده هایمان و دشمنانمان بیشتر در جریان باشیم؛ فواید مشورت با دیگران، پرسیدن سوالات و انتقال دانش سنتی به دیگران را کشف کردیم. ما فرهنگ را اختراع کردیم، سپس اندازه گیری، حساب، نقشه ها و نوشتن را اختراع کردیم.

این نوآوری ها در ارتباط و ثبت و ضبط با آرمانی ذاتی می آید : حقیقت

هدف از پرسیدن سوالات، فهمیدن پاسخ های درست است. هدف اندازه گیری درست، اندازه گرفتن درست است. هدف ساخت نقشه ها پیدا کردن راه به مقصد است.

دنیل دنت