وصیت نامه پتر کبیر - رویهمرفته باید همیشه در پی آن بود که ایران رو بویرانی رود

 بخشی از وصیت نامه پتر کبیر :

رویهمرفته باید همیشه در پی آن بود که ایران رو بویرانی رود و چنان باید آنرا در حال احتضار نگاه داشت که دولت روسیه هر گاه بخواهد بی درد سر آنرا از پا در اورد و با اندک فشاری کار خود را به پایان رساند."

 ‫"نهم آنکه دولت روسیه را وقتی میتوان دولت واقعی گفت که پای تخت خود را باستانبول که کلید گنجهای آسیا و اروپاست ببرد. پس با تمامی توان باید کوشید که به شهر استانبول و اطراف آن دست بیندازیم و کسی که استانبول و اطراف آن را در دست داشته باشد خداوند همه جهان خواهد بود. پس برای رسیدن باین مقصود،

 باید در میان ایران و دولت عثمانی نفاق افکنید، تا همیشه در میانشان جنگ باشد. گرچه اختلاف مذهب و عقیده که مردم شیعه با مردم سنی دارند از هر لشکر و سلاحی بیشتر کارگر است و برای تامین مقصود ما و تسلط روسیه بر انها بهترین وسیله است، با اینهمه، بر شما واجب است همواره بهر وسیله که میتوانید دوگانگی را در میانشان سخت تر کنید و نگذارید با هم هم آهنگ شوند.
‫چیزی که بیش از همه مرا دلخوش میکند دو چیز است: یکی اختلاف عقیده در میان شیعه و سنی و استیلای روحانیون بر ملل مسلمان و این که ایشان مانعند که مسلمانان با ملل اروپا در آمیزند تا چشمشان باز شود و در کار خود چاره جویی ‫کنند و همین بس خواهد بود که بزودی نام انها از آسیا بر افتد و تمدن و فرهنگ عیسوی بدست پادشاهان دولت جوان روسیه سیل وار آن کشور ها را فراگیرد، چنان که برتری و استیلای روحانیون ما بود که درین مدت روسیه را در پست ترین مرحله نگاه داشت و مانع از پیشرفت و برتری آن شد، تا من به هزا ران رنج و دشواری این خار را از پیش پای ملت خود برداشتم و دست انها را از کار های دولتی کوتاه کردم تا بنماز و روزه اکتفا کنند. گذشته از انها باید چاره جویی های فراوان کرد که کشور ایران روز بروز تهیدست ترشود و بازرگانی آن تنزل کند.
‫رویهمرفته باید همیشه در پی آن بود که ایران رو بویرانی رود و چنان باید آنرا در حال احتضار نگاه داشت که دولت روسیه هر گاه بخواهد بی درد سر آنرا از پا در اورد و با اندک فشاری کار خود را به پایان رساند.
‫ اما مصلحت نیست که پیش از مرگ حتمی دولت عثمانی، ایران را یک باره بی جان کرد. کشور گرجستان و سرزمین قفقاز رگ حساس ایران است، همینکه نوک نیشتر استیلای روسیه به آن رگ برسد، فورا خون ضعف از دل ایران بیرون خواهد رفت و چنان ناتوان خواهد شد که هیچ پزشک حاذقی نتواند آن را بهبود بخشد. آنگاه عثمانی چون شتری مهارکرده در دست پادشاهان روسیه خواهد بود و دم آخر را بر خواهد اورد تا در هنگام لزوم بار کشی کند. و پس از آنکه دگر کاری از آن ساخته نشد باید سرش را از تن جدا کرد. بر شما لازم است بی درنگ کشور گرجستان و قفقاز را بگیرید و پادشاه داخلی ایران را دست نشانده فرمانبردار خود بکنید. پس از آن باید آهنگ هندوستان کرد، زیرا که کشوری بسیار بزرگ و بهترین بازار گاه تجارت است و هر گاه بدانجا دست یافتید هر قدر پول که بوسیله انگلستان بدست می آید می توان مستقیما از هندوستان فراهم کرد.
‫کلید هندوستان هم سرزمین ترکستان است، تا میتوانید باید بسوی بیابانهای قرقیزستان و خیوه و بخارا پیش بروید تا بمقصود نزدیکتر شوید و اما تامل و تانی را نباید از دست داد و باید از شتابکاری خود داری کرد.

‫