روان باش که پرندگان چنین اند و گیاهان چنین اند، چون به درخت رسیدی به تماشا بمان، تماشا تو را به آسمان خواهد برد، لبریز شو تا سرشاری ات به هر سو رو کند، صدایی تو را می خواند،
روانه شو،
سرمشق خودت باش،
با چشمان خودت ببین.
با یافته خویش بزی.
در خود فرو شو تا به دیگران نزدیک شوی.
پیک خود باش.
پیام خودت را بازگوی.
میوه از باغ درون خودت بچین.
شاخه ها چنان بارور بینی که سبدها آرزو کنی و زنبیل ترا گرانباری شاخه ای بس خواهد بود.
سهراب - هنوز در سفرم
No comments:
Post a Comment