اشعار حسینی - سگ سگ سگ کوی حسینم

قلاده بستن و سگ امام حسین شدن در مراسم اربعین حسینی

 با آنکه در باره نجس العین بودن و پلیدی باطنی سگ احادیث و روایات فت و فراوان نقل شده است اما معلوم نیست که چرا شاعران مسلمان از جمله آیت الله ها خود را به آن تشبیه میکنند و در باره اش شعر میگویند .
در روایات این لعن و نفرین به طور مطلق شامل همه سگها میشود و فرقی بین آن از نظر تنوع نوع و نژاد و نحوه حفظ و نگهداری نرفته است .

چند نمونه از روایات .
راوي مي گويد از امام صادق - عليه السلام - در مورد سگ پرسيدم كه به بدن انسان برخورد مي كند؟ حضرت فرمود: « همان قسمت برخورد را بشويد ».
3. در مورد باقيمانده آب سگ سؤال شد که آيا مي توان آن را خورد يا با آن وضو گرفت؟ حضرت فرمودند: خير. راوي پرسيد: آيا سگ همانند ساير حيوانات درنده نيست؟ (كه مي توان باقيمانده آبشان را خورد) حضرت فرمود: « به خدا قسم نه، آن نجس است. به خدا قسم نه، آن نجس است».
4. راوي گويد: از امام در مورد سگ شكاري پرسیدم. حضرت فرمود: «هر گاه به او دست زدي، دستت را بشوي».
5. علي عليه السلام فرمودند: « از نزديكي با سگ ها دوري كنيد. پس هر كس با سگ برخورد داشت، در حالي كه بدنش خيس بود، بايد بدنش (محل برخورد) را بشويد». (وسائل الشيعة، ج 3، باب 12، از ابواب نجاسات ) 
 شعر از حسن زاده آملی :  

   گردن من زینت قلّاده عشق تو دارد          
  من سگ کوی توام از گردنم قلّاده مگسل
تمام حرف دلم خلاصه در یک کلام      که من سگ زینب و حسینم والسلام

من سگ رقیه ام      هر جا برم جار میزنم
بذار مسخرم کنن      براتو عوعو میکنم 

 شعر از آیت الله وحید
وحیدم من اگر در جرم و تقصیر/سگی بودم شدم در کوی تو پیر
بر ان خانی که یک عالم نشسته/سگی هم در کنارش پاشکسته
تو که قاتل به خان خود بخوانی/نپندارم که این سگ را برانی
در بین کهفیان به سگی هم محل بده - این دل حسین حسین نکند هار میشود

                                  
مداح هلالی

           
مانند سگ گرسنه و گربه لوس    سایم رخ خود بر آستان شه و دوست
زیرا که سگ گرسنه و گربه زار    از سفره اغنیا نگردد مایوس
                                     
      شب سوم محرم 82 هیت دیوانگان کاشان

قلاده من در کف پر مهر حسین است     عوعو کن سرمست در خانه عشقم

من سگ کوی زینبم                به خدا سگ زینبم
                                       
                                            «  سید ذاکر »



بگذار عالمیان طعنه زندم گویم     هر که خود را سگ کوی تو نخواند آدم نیست
                                                      
                                                      « حمید علیمی »

ملامت گو چه داند عاشقی چیست     سگ کوی حسینم
آدم به کسی میشه گفت       که تموم عمر سگ با وفای کوی حسینه

مست مست مست مست روی حسینم      سگ سگ سگ سگ کوی حسینم
نزار که من ولگرد بشم               یه سگ دوره گرد بشم
قلاده بنداز گردنم              پاسبون خونه ت می شم
                                                  
                                         «   مهدی اکبری »

نمی خواهم عاقل بشم        من عقل من عین جنونه
سگ با وفا تا آخر        پیش اربابش میمونه
خوب میدونی نیم قابل      تا ابد من رو سگ عباس کن

اگر تو ماهم نشی      شب بی مهتاب چه کنم    
اگه تو منو نخوای      سگ بی ارباب چه کنم
                                          

 شعر حسن زاده آملی :  

تمام حرف دلم خلاصه در یک کلام   که من سگ زینب و حسینم والسلام

مانند سگ گرسنه و گربه لوس  سایم رخ خود بر آستان شه دوست

زیرا که سگ گرسنه و گربه زار  از سفره اغنیا نگردد مایوس


قلاده من در کف پرمهر حسین است  عوعوکن سرمست در خانه عشقم


گدای دوره گردم ودنبال یار و دلبرم خاک کف پای سگ در خونه حیدرم

ملامت گو چه داند عاشقی چیست سگ عوعو کن کوی حسینم


منم سگ کوی حسین،دیوونه روی حسین
 اسیر خود کرده مرا،زنجیر گیسوی حسین


خوش به حال اونی که مست و دیوونه تو شد
 سگ بی نام و نشون در خونه تو شد


نذار که من ولگرد بشم یه سگ دوره گرد بشم

قلاده بنداز گردنم پاسبون خونه ت می شم

از غمت زیبا صنم و پر ز احساسم

من سگ پست حرم کوی عباسم

نمی خوام عاقل بشم من عقل من عین جنونه
سگ با وفا تا آخر پیش اربابش می مونه

الهی در همه عمر، سگ خونه ات بمونم 
اسیر و دل سپرده، فقط از تو بخونم


اگه تو ماهم نشی شب بی مهتاب چه کنم ا
  گه تو منو نخوای سگ بی ارباب چه کنم

در تـمام شـعر مــــن انـــکار نيـست
چو نـکه درخَـلـقِ عـــلي تکرار نيست
کــلـــب کـــوي حـيـــدر و ديــوانــه ام
چونکه غـير از ايــن بـرايـم کار نيست

یـــا علی مـــحنت به پایان آمده
چون سگت گریان ونالان آمده
تـــو بـــزن قلاده ای بر گردنم
خــستـــه اما کــلب الحیدر آمده

دنـیای ما شده هـوس وتو شتاب کن
من هـم برای آمدنت گریه می کنم

من کلب الحیدرم که در آستان جـدتو

همچون سگی برای آمدنت گریه می کنم
من شدم کلبِ سرایش چون خدا
عکسِ حیدر بر دلِ من قاب کرد

مـن بـی قـرارم اینه شعارم
بی حُبِ حیدر بی کَس و کارم
کَـلـبِ سـرایِ حیدر و زهرا
شُـد مَـنسبِ من این افتخارم
هـمیشه ایـن رویِ لَبم-که من غلامِ زینبم
سیـنه زنـم،لطمه زنم-کَلبِ سرایِ حیدرم
آرزوم اینه که یه روز-تو مستِ لاله ام کنی
ازجـمعِ نوکرات آقا-سگِ سه ساله ام کنی
عشقِ رقـیه بُـرده قرارم
هیئته اربـاب شد کاروبارم
بعد از وفاتم یه کلب الحیدر
حَـک بکنید رو سنگِ مَزارم
من که از صبح ازل حسین را دلداده ام
 رشته ای از چادر زینب بود قلاده ام

همچو کلب افتاده ام بر خاک درگاه حسین
خاک نعلین حسین اندر دو چشمم کیمیاست
من سگی هستم که کلب این درم
پاسبان آستان حیدرم
کاشکی ای من سگ هندوی او
کمترین سگ بودمی در کوی او
قلاده ساز عشق را   گفتم که از جنس وفا
قلاده ای سازد مرا   نقشش انا کلب الرضا

جان رضا راه مرا سد مکن   این سگ بی حوصله را رد مکن
درگه شاه ولایت، آن که زان برتر ندیدم
در همه دربار سلطان نبوت، آستانی
قدسیان بر صفه ی والای آن درگاه صفوت
روز و شب از مطبخ قدوسیان گسترده خوانی
من سگی ولگردم و ایستاده ام با گردن کج
بو کزان مطبخ سرا بر سر زنندم استخوانی
الهی نامه علاه حسن زاده آملی :
الهي، مسّ سگ اصحاب كهف بي‌طهارت روا نبود و حسن را طهارت نباشد؟ !
الهي، اگر گويم سگ كوي توام, از روي سگ اصحاب كهف شرمنده‌ام .
و در آخر
من خاک کف پای سگ کوی کسی ام   که او خاک کف پای سگ کوی حسین است


سید جواد ذاکر
                                             سـگ دربار حسیـنـم

آدما می گن با طعنه ، تو از اربابت جدائی                 آخه من سگ حسینم ، سگ و چه به بی وفائی .
همه افتخارم اینه بسته اند منو به این باب               نیاد اون روزی که باشم لحظه ای جدا از ارباب
نکــنم دسـت گــدایـی  دراز  به پـادشـاهـی                 به جز از حسیـن نخواهم ،بکـند بـه من نگـاهی.
گفتم و می گم هنوزم، سـگ دربار حسیـنـم                بـــا اجـــازۀ  ابـالفـضل  عـاشـق زار  حـــسیـنم