سئوال : چرا حضرت علي نام سه فرزند خود را عمر ، ابوبكر و عثمان گذاشت و آخوندها هرگز نام آنها را در به میان نمی آورند .
در پاسخ به این سوال شما لازم است عرض كنم:
عزاداری و مرثیه خوانی برای امام حسین (ع) ویارانش در روز عاشورا به خاطر زنده كردن نام و یاد آنهاست چون با شهادت خود اسلام را زنده كردند.
و چنان چه عمر و ابو بكر را هم جز شهدای كربلأ بدانیم چه نیازی به اسم بردن آنها است چون از بنی هاشم و غیر بنی هاشم آنچه مشهور است حدود 72 تن را ذكر كرده اند كه در كربلأ شهید شدند كه به مراتب شئون آنها مختلف بوده است و از همه اینها به بزرگی یاد می‌شود. امّا تك تك آنها نام برده نمیشود چنان چه از فرزندان ام البنین هم بیشتر یاد حضرت عباس می‌شود و همین كه از امام حسین (ع) در روز عاشورا یاد میكنیم و اسم او را میبریم مثل این است كه اسم همه شهدا را بردیم چون امام حسین (ع) به عنوان رهبر و امام آنها بوده است .
منبع :اسلام رکوئست
عمر بن علی بن ابیطالب
عمر بن علی بن ابیطالب (؟ - ۶۱ق) مشهور به عمر الاَطرف از فرزندان امام علی(ع) است. شماری از مورخان او را یکی از شهدای کربلا دانسته‌اند
زندگانی
برخی عمر بن علی را عمر اکبر و کنیه او را ابوالقاسم یا ابوحف یاد کرده‌اند. نام مادرش به اختلاف گزارش شده است. ابن سعد و یعقوبی نام مادرش را صهبا (ام حبیب) دختر ربیعه تغلبی دانسته و آورده‌اند که این زن را خالد بن ولید در عین التمر به اسارت گرفت و به مدینه آورد، اما اینکه در چه سالی حضرت علی(ع) با او ازدواج کرد اطلاعی در دست نیست برخی دیگر نام مادرش را لیلی دختر مسعود دارمی دانسته‌اند. فخر رازی عمر را کوچکترین فرزند علی(ع) دانسته است.
بنا به نوشته سپهر، امام علی(ع) دو پسر به نام‌های عمر داشته است: یکی عمرالاکبر که مادرش ام حبیبه بود و در کربلا حضور نداشت و دیگری عمراصغر که پس از برادرش ابوبکر در روز عاشورا به شهادت رسید.
حضور در کربلا
خوارزمی و ابن شهر آشوب نام وی را در شمار شهدای کربلا آورده‌اند. وی روز عاشورا در حالی که این رجز را می‌خواند بر دشمن یورش آورد
خلّو عداة الله من عمر خلوا عن اللیث الهصور المکفهر
یضربکم بسیفه و لا یفر و لیس یغدو کالجبال المنحجر
ای دشمنان خدا از پیش روی عمر بگریزید بگریزید از شیر خشمگین ترشروی
به شما شمشیر می‌زند و نمی گریزد و در جنگ همچون بزدلان به سوراخی نمی‌خزد
وی به زحر که برادرش، ابوبکر، را کشته بود حمله کرد و این اشعار را می‌خواند:
اضربکم و لا اری فیکم زخر ذاک الشقی بالنبی قد کفر
یا زحر یا زحر تدان من عمر لعلک الیوم تبوء بسقر
شر مکان من حریق و سعر لانک الجاحد یا شر البشر
شمشیر می زنم در میان شما زحر را نمی بینم همان سنگدل که به پیامبر کافر شد
ای زحر ای زحر به عمر نزدیک شو باشد که امروز در دوزخ جای گیری
دوزخ بدترین مکان است در سوزش و افروختگی چراکه تو‌ای بدترین انسان ها از انکار کنندگان هستی
عمر، زحر را کشت و سپس به شهادت رسید.
ابوبکر بن علی بن ابیطالب
ابوبکر بن علی بن ابیطالب، (؟/۶۱ ه.ق) از فرزندان امام علی(ع) و از شهدای کربلا. مادرش لیلی بنت مسعود بن خالد تمیمی است. برخی منابع او را اولین فرزند علی بن ابی طالب دانسته‌اند که در روز عاشورا، در حمایت از برادرش امام حسین(ع) به میدان جنگ رفت.
نام و نسب
ابوبکر کنیه است، اما نام وی به روشنی مشخص نیست. برخی نامش را عبدالله، عده‌ای عبید الله و بعضی نیز محمد اصغر دانسته‌اند. قول مشهور، نام مادرش را لیلی دختر مسعود نهشلی ذکر کرده‌اند. در مقابل برخی مادرش را ام البنین دختر حزام کلبی دانسته‌اند.
از شهدای کربلا
منابع بسیاری او را از شهدای کربلا برشمرده‌اند
ف
عثمان بن علی بن ابی طالب
عثمان بن علی بن ابی طالب (حدود ۳۹ق- ۶۱ق در کربلا)، از شهدای کربلا فرزند امام علی(ع) و فاطمه بنت حزام معروف به‌ام البنین و از برادران عباس بن علی(ع) است. بنا بر برخی روایات، عثمان در هنگام شهادت ۲۱ ساله بوده و فرزندی نداشته است. مدفن او در مقبره جمعی شهدای کربلا در حرم امام حسین(ع) است.
زندگی نامه
بنا به نقلی که سن عثمان بن علی را در هنگام شهادت ۲۱ سال ذکر کرده است، وی باید در کوفه و در دوران خلافت علی(ع) و حدود سال ۳۹ق به دنیا آمده باشد. پدرش حضرت علی(ع) و مادرش ام البنین( کنیز ) بود.
جز در ماجرای عاشورا، ذکری از او در منابع تاریخی به میان نیامده، اما ظاهرا در سلسله اسناد برخی از احادیث نامش ذکر شده است. گویا عثمان ازدواج نکرده و فرزندی نداشته است.
علت نامگذاری
نام عثمان از اسامی رایج زمان بوده تا جائیکه در برخی منابع نام ۲۵ نفر صحابه عثمان ذکر شده‌است. از سوی دیگر حضرت علی علت این نام گذاری را هم نامی با یکی از صحابه به نام عثمان بن مظعون عنوان می‌کند.
روز عاشورا
پس از شهادت یاران غیر هاشمی امام حسین(ع)، بنی هاشم به میدان رفتند. اولین نفر از فرزندان علی بن ابی طالب، ابوبکر بن علی بود که به میدان رفت. پس از او بنا به نقلی، عبدالله و جعفر، برادران مادری عثمان به میدان رفته و شهید شدند سرانجام عثمان به میدان رفت. ابیات زیر از رجزهای اوست:
إنی أنا عثمان ذو المفاخر شیخی علی ذو الفعال الظاهر
و بن عم للنبی الطاهر أخی حسین خیرة الاخایر
و سید الکبار و الاصاغر بعد الرسول و الوصی الناصر
منم عثمان که مفاخر بی‌شماری دارم پدرم علی است که کارهایش آشکار است
پدرم، پسر عموی پیامبرِ پاک‌طینت است و برادرم حسین، سرآمد برگزیدگان
و پس از پیامبر و وصی پیروزمند او، آقا [و مولای] همه (بزرگ و کوچک) است
شهادت
خولی بن یزید اصبحی تیری به پیشانی عثمان زد و او را از اسب به زمین افکند و مردی از بنی دارم سر از تن او جدا کرد.
منبع ویکی شیعه
الطبقات الکبری، ج ۳، ص ۱۴
المجدی، ص ۷؛ الشجره المبارکه، ص ۲۰۳؛ عمده الطالب، ص ۳۶۲
الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۱۴؛ تاریخ یعقوبی، ج ۲، ص ۱۳۹؛ جمهرة العرب، ج ۱، ص ۳۱
الشجره المبارکه، ص
ناسخ التواریخ، ج ۲، ص ۳۵۵ـ۳۳۳
جمل من انساب الاشراف، ج۲، ص ۴۱۳؛ ذهبی، ج۴،ص۱۳۴
ابن حجر، ج۵، ص۲۹؛ ج۱،ص۱۸۶
ابن حجر، ج۴، ص۵۸۷تا
مقتل الحسین، ج ۲، ص ۲۸
مناقب، ج۴، ص ۱۰۷
مقتل الحسین، ج ۲، ص ۲۹ـ۲۸
مقتل الحسین، ج ۲، ص ۲۹ـ
تاریخ طبری، ج ۵، ص ۱۵۴
الارشاد، ج ۲، ص ۱۴۹؛ شرح الاخبار، ج۳، ص ۱۹۱ـ۱۸۴
الأخبارالطوال،ص۳۰۷.
یوم الطف، ص
*****
ابوبکر، عمر و عثمان در کربلا بودند
دکتر کمال البدانی
در دهم محرم سال ۶۱ هجری، حسین بن علی بن ابی طالب (رضی الله عنه و پدرش) به همراه تعدادی از فرزندان، بستگان و یارانش پس از رویارویی نابرابر با ارتش یزید بن معاویه به شهادت رسیدند. این اتفاق در نبرد کربلا در عراق رخ داد.
سه قرن پس از این واقعه، به ویژه پس از آنکه آل بویه، که نسبشان به پادشاهان ساسانی که پیش از اسلام بر ایران حکومت می‌کردند، می‌رسد، بغداد را تصرف کردند، دستور دادند که در سالگرد شهادت حسین (رضی الله عنه) مجالس عزای عمومی و نوحه سرایی برپا شود.
شیعه (امامیه) این آیین‌ها را تا به امروز به ارث برده است، البته همراه با اعمال بدعت‌آمیز و گمراه‌کننده. هر کسی که این مراسم و مجالس سوگواری را بررسی کند، متوجه خواهد شد که آنها نه تنها یزید بن معاویه را محکوم می‌کنند، بلکه به تحقیر خلفای سه‌گانه (ابوبکر، عمر و عثمان) (رضی الله عنهم اجمعین) نیز می‌پردازند.
در مجالس سوگواری که برگزار می‌کنند، چگونگی شهادت حسین (رضی الله عنه) را بازگو می‌کنند و نام فرزندان و بستگان او را که با او شهید شده‌اند، ذکر می‌کنند. اما از ابوبکر، عمر و عثمان، فرزندان علی بن ابی طالب که در کنار برادرشان حسین در کربلا به شهادت رسیدند، نامی نمی‌برند.
به عنوان مثال، آنها به خاطر شهادت عبدالله اصغر بن علی بن ابی طالب در کربلا سینه می‌زنند و لباس‌های خود را پاره می‌کنند، اما از برادرش ابوبکر بن علی که در همان روز و در همان نبرد با او به شهادت رسید، نامی نمی‌برند. مادر هر دوی آنها لیلی بنت مسعود الدارمیه بود.
آنها همچنین در مجالس خود برای شهادت عباس بن علی بن ابی طالب و برادرش جعفر بن علی سوگواری می‌کنند، اما نام برادر سوم خود، عثمان بن علی بن ابی طالب، که در همان جنگ با آنها شهید شد را ذکر نمی‌کنند. مادر آنها ام البنین بنت حزام الکلابیه بود.
و البته، نام عمر اصغر بن علی بن ابی طالب را که در کربلا شهید شد، ذکر نمی‌کنند. مادرش صحباء تغلبیه بود. همچنین نام ابوبکر بن حسن بن علی بن ابی طالب را که در کنار عمویش حسین در کربلا شهید شد، ذکر نمی‌کنند. مادرش رمله ام اسحاق بود! شما خواننده عزیز، ممکن است تعجب کنید که چرا علمای شیعه (امامیه) از ذکر این نام‌ها در مجالس و رسانه‌های خود در روز عاشورا خودداری می‌کنند، در حالی که این نام‌ها در کتاب‌ها و منابع معتبر خودشان هنگام ذکر شهدای کربلا ثبت شده است، همانطور که در کتاب‌های اهل سنت نیز چنین است. پاسخ من این است که به ویژه ذهن شیعه امامیه، قرن‌ها به این باور القا شده است که ابوبکر، عمر و عثمان - سه خلیفه - در واقع دشمنان علی بن ابی طالب بودند و مرتکب چنین و چنان جنایاتی شدند. بنابراین، اگر قرار باشد از چهره‌هایی با همین نام‌ها که در کنار حسین در کربلا به شهادت رسیدند، نام ببریم، عموم شیعیان - که به جای متون باستانی خود، به گفته‌های واعظان شیعه در حوزه‌های علمیه، مجالس عزاداری و جاهای دیگر تکیه می‌کنند - این سوال را مطرح می‌کنند که چگونه امام علی می‌تواند نام دشمنان خود را، آنطور که توسط مراجع و واعظان مذهبی ما به تصویر کشیده شده است، بر پسران خود بگذارد.
مشهور است که والدین اغلب نام چهره‌هایی را که به هر دلیلی تحسین می‌کنند و دوست دارند، انتخاب می‌کنند و سپس نام آنها را بر فرزندانشان می‌گذارند. به عنوان مثال، در طول موج ملی‌گرایی عربی و ضداستعماری که توسط جمال عبدالناصر، رهبر مصر، در دهه 1960 حمایت می‌شد، بسیاری از اعراب به خاطر تحسین او، نام جمال را بر پسران خود گذاشتند. به همین ترتیب، آنها پسران خود را به تحسین فیصل بن عبدالعزیز پس از قطع جریان نفت به غرب پس از جنگ ۶ اکتبر ۱۹۷۳ با اسرائیل، فیصل نامیدند. همین امر در مورد صدام حسین و دیگر چهره‌های برجسته عرب در دوران مدرن و همچنین نام‌های چهره‌های اسلامی از صدر اسلام که هنوز هم، بیش از هزار و چهارصد سال بعد، استفاده می‌شوند، صادق است. این نام‌ها شامل نام‌های چهار خلیفه، حسن، حسین، خالد، معاذ، مصعب، طارق و دیگران می‌شود، اما محدود به آنها نیست. و مهمتر از همه، نام پیامبر ما محمد از اهمیت بالایی برخوردار است.
بنابراین، می‌بینیم که خلیفه علی بن ابی طالب به عشق برادرش جعفر بن ابی طالب که در نبرد موته به شهادت رسید، یکی از پسران خود را جعفر نام نهاد. او همچنین به عشق عمویش عباس بن عبدالمطلب، آخرین پسرش را عباس نامید.
او همین کار را با ابوبکر، عمر و عثمان انجام داد. آیا این گواه عشق او به آنها نیست؟ آیا قابل تصور است که شخصی فرزندان خود را به نام کسانی که حق او را غصب کرده و به همسرش حمله کرده‌اند، نامگذاری کند، همانطور که شیعه دوازده امامی در مورد سه خلیفه ادعا می‌کند؟
خداوند شهید حسین بن علی و تمام شهدای کربلا را که با او بودند، رحمت کند. خداوند قاتل حسین و کسانی را که از قتل او راضی بودند، مجازات کند و خداوند کسانی را که از شهادت حسین برای تفرقه و اختلاف در امت محمد صلی الله علیه و آله و سلم سوءاستفاده می‌کنند، مجازات کند.
منبع المشهد الیمنی
