(ایرانیان هنگامیکه در تبریز در برابر مشتی عناصر اوباش ترک که لباسها و کلاههای سرخ به تن و سر داشتند به سر دمداری اسماعیل اول پسر سیخ حیدرمؤسس و از هوا خواهان شیخ اردبیلی که به طرز خاص و ماهرانه توسط گروه هوا خواه و متعصب او،تربیت یافته بود قرار گرفتند در برابر همان خونریزی و سفاکی که در تاریخ کلیه ملیت های شرق بی پیشینه بود با ارزش ترین چیز این قوم را از آنها گرفتند که عبارت از باور ها واعتقادات مذهبی اصیل (مذهب تسنن)در سراسر ایران و آذربایجان بود، در زیر ستوران و شمشیر پر از خون و کینه این شاه ترکی «نژاد» از بین برده شد و جامعه مذهبی تسنن که در سراسر ایران عمومیت داشته و بر تری اقوام ایرانی را در برابر راست عقیدتی شان داشت به زور شمشیر و تزویر شاه اسماعیل اول، به عنف خوار و مضمهل گردید و از آن روز تا امروز ایمان واقعی خود را کتمان کردندو منکر ان شدندو به حکم بزرگان دین حاکم بر اینکه باید از تمام طرق مکر و حیله و تزویر در صدد فریب دادن طرف بر آمد و لهذا به گفته "گوبینو" هر قرار و اعترافی که خصم تقاضا نماید مجاز میگردد و همچنین هر عمل بی معنی و لغوی وحتی میتوان منکر کتابهای مذهبی خود گردید و مخلص کلام اینکه تمام وسایل برای مشتبه ساختن امر و فریب دادن طرف مجاز میگرددو چون فریب دادن خصم موجب ترضیه ی نفس است حکم صواب را هم حاصل مینماید چون بدین وسیله باعث نجات دادن جان و مال خود و کسان خود گردیده است و بی جهت ایمان استوار خود رازیر پای نا مبارک کفار دین نینداخته است بلکه بر عکی بهمین فریب دادن طرف و غافل ساختن او بوسیله ضلالت و گمراهی او را فراهم ساخته و او را براه باطل هدایت کرده است.»
جمال زاده محمد علی ، اخلاق ما ایرانیان ، پیشین صص، 107تا 122 با تخلیص
No comments:
Post a Comment